“Wij willen ons veilig voelen in ons eigen land”

"We zijn hierheen gekomen om te protesteren tegen massale illegale migratie, omdat we bang zijn voor onze kinderen." "We willen ons veilig voelen in ons eigen land." "We willen niet dat mensen die onze waarden niet delen, ons hun eigen waarden opleggen, waarden die ons in ons eigen land, Polen, vreemd zijn." "We willen niet dat Polen net als Duitsland of Frankrijk wordt, waar mensen zich vaak vreemd voelen in hun eigen land." "We zijn het niet eens met een migratiebeleid dat illegale migranten simpelweg accepteert en met mensen die Polen binnenkomen en die we niet kennen. Ondertussen horen we elke dag meer over wrede misdaden gepleegd door illegale migranten." Dit zijn slechts enkele van de uitspraken van deelnemers aan het protest georganiseerd door de New Hope Confederation.

In Szczecin, net als elders in Polen, vinden er door de Confederatie georganiseerde "Stop Immigratie!"-protesten plaats voor het stadhuis, waar tienduizenden, zelfs honderdduizenden mensen op afkomen. De protesten zijn een uiting van verzet tegen het migratiebeleid van de huidige en vorige regeringen. De demonstraties werden echter voornamelijk bijgewoond door gewone inwoners, die politiek niet betrokken zijn en zich verzetten tegen de ongecontroleerde toestroom van illegale migranten.

"Dit is een gebeurtenis die verzet uitdrukt tegen het huidige migratiebeleid, maar bovenal een uiting van bezorgdheid over onze veiligheid, onze straten, onze nationale identiteit", begon Małgorzata Cabaj van Nowa Nadzieja. "Ik zeg dit als lid van de Confederatie, als moeder en als Poolse die, net als velen van u, niet langer wil luisteren naar leugens over culturele verrijking. (...) Vandaag de dag wordt Polen gedwongen mensen te accepteren die we niet kennen, wier waarden in tegenspraak zijn met de onze. Het migratiebeleid van deze regering leidt tot een tragedie, zoals blijkt uit de brute moord op Klaudia in Toruń door een Venezolaan wiens toeristenvisum was verlopen. Niemand hield toezicht. Laat Klaudia's dood een waarschuwing zijn, zodat Polen de fouten van Duitsland of Frankrijk niet herhaalt. (...) We willen niet leven in een land waar angst aan de orde van de dag is", voegde ze eraan toe.

Alicja Bodlas van New Hope in Szczecin merkte op dat Italië, Griekenland en Frankrijk, in tegenstelling tot Polen, geen migranten uit Duitsland meer accepteren.

"Nederland daarentegen scherpt zijn asielwetgeving aan. Ondertussen accepteert Polen bijna alle immigranten die van over de westelijke grens naar ons worden gestuurd", aldus Alicja Bodlas. "De Poolse regering heeft toegegeven dat er vorig jaar meer dan 9.000 immigranten zijn teruggestuurd. Dit jaar zal dat aantal rond de 5.000 liggen, en zoals we weten zijn dit cijfers van de Duitse politie, aangezien onze diensten dergelijke statistieken niet bijhouden. (...) Wat Duitsland doet, is illegale immigranten zonder enige formaliteiten uitleveren. Dit zijn vaak mensen uit de gevaarlijkste landen ter wereld, die bedreigd worden door terrorisme. We weten niet wie ze zijn. Als de stem van vrouwen ertoe doet, luister dan naar ons", benadrukte de activist van de Confederatie van Nieuwe Hoop.

Krzysztof Rudzki van de Nationale Beweging merkte op dat sinds 2023, toen de regering van Donald Tusk aantrad, "het aantal asielaanvragen dat door Polen wordt geaccepteerd dramatisch is toegenomen." Activisten van de partij presenteerden grafieken en gegevens.

In haar migratiestrategie heeft onze regering gesteld dat de stem van buitenlanders in aanmerking moet worden genomen bij het ontwerpen van specifieke oplossingen. Toch zijn het vooral de stemmen van Polen als gastlanden die in de eerste plaats in aanmerking moeten worden genomen. De regering heeft nagelaten passende maatregelen te nemen om de Poolse grens te beschermen. "Als inwoner van Pogodna zal ik handtekeningen verzamelen tegen de oprichting van het Centrum voor Integratie van Buitenlanders in Pogodna. Ik moedig ook inwoners van andere nederzettingen aan om contact met ons op te nemen, zodat we dergelijke petities kunnen opstellen", voegde Krzysztof Rudzki eraan toe.

Op een gegeven moment kwamen ook fans van Pogoń Szczecin het plein voor het stadhuis van Szczecin op, waar ze hun negatieve houding tegenover de premier en zijn beleid openlijk uitten. Rond 12.30 uur begaven de fans zich, gevolgd door vele anderen, richting het Solidariteitsplein, waar leden van de Border Defenders zich al sinds 12.00 uur verzamelden.

Op het Solidariteitsplein scandeerden de deelnemers aan de demonstratie vergelijkbare leuzen als de protestanten voor het stadhuis van Szczecin. Sprekers benadrukten het onpartijdige karakter van de grassroots Border Defenders-beweging, met name haar rol als sociale beweging, een volksopstand van Polen ter verdediging van identiteit en vrede, om de veiligheid van gezinnen te waarborgen en sociale chaos en geweld te voorkomen, waarvan de slachtoffers voornamelijk vrouwen zijn. "Het gaat erom dat we allemaal samenwerken om te voorkomen dat we partijdig worden. Het maakt niet uit of het de ene of de andere partij is, een vereniging of een stichting...", zei een man.

- Wij zijn allemaal Polen, voegde iemand uit het publiek toe.

Eén ding was zeker een eenheid onder de deelnemers aan deze protesten: ze waren het er allemaal over eens dat de Poolse grenzen verdedigd moeten worden tegen illegale migratie, ongeacht politieke opvattingen.

(rc)

Filmproductie: Roman Ciepliński en Piotr Sikora